Domien op de Tuin
Domien Verton is al ruim 20 jaar vrijwilliger op de Historische Tuin Aalsmeer.
Na een werkzaam leven in de zorg wilde Domien iets heel anders gaan doen. Haar interesse in de geschiedenis van Aalsmeer voerde haar naar de Tuin, waar de manier van werken in de geest van vroeger is. Hoe leuk is dat? De gevarieerde werkzaamheden, die zowel in de kassen als daarbuiten plaatsvinden, geven haar energie. Er is het hele jaar door werk.
In eerste instantie begeleid door de Tuinchef, opereerde de leergierige Domien al snel zelfstandig. Hierbij volgt ze de cyclus van de Tuin. Inmiddels is ze multifunctioneel inzetbaar en geniet Domien nog altijd van de leuke mensen die ze ontmoet. De sfeer op de Tuin is vriendschappelijk. Van bezoekers uit het buitenland tot schoolkinderen uit de regio die een fotografie-cursus volgen: Domien beantwoordt al hun vragen. Als ik informeer naar haar favoriete bloem of plant volgt na een korte stilte volmondig: Dahlia's, in alle kleuren van de regenboog.
Zehra en Anne
Zehra en Anne "Daar stond ik dan, al een half uur te zoeken tussen de kinderboeken in de bibliotheek. Wat zou ze leuk vinden? Wat leest een kind van 4 in godsnaam? Zou ze van dieren houden? Ik wist het écht niet en besloot uiteindelijk maar om mijn kansen te spreiden. Met een overvolle tas kwam ik uiteindelijk naar buiten gestormd. Ik was klaar om mijn eerste voorleessessie met Zehra te beginnen. Meteen toen ik binnenkwam voelde ik me helemaal thuis. Lekker met mijn sokken op de met paars fluweel beklede bank kruipen, een Turks theetje erbij en een vrolijke betweter in een prinsessenjurk die geen minuut stil kon zitten. Dat was de rode draad van alle voorleesuurtjes wel, denk ik zo. Zehra was een energieke spring-in-het-veld die het véél te leuk vond dat ik kwam. Voordat ik mijn jas uit had, moest er alweer een nieuw tasje geshowd worden of werd ik de poppenhoek ingetrokken om te spelen. Zehra was een energieke spring-in-het-veld die het véél te leuk vond dat ik kwam Maar ik kwam natuurlijk om voor te lezen. Zehra had namelijk erg veel moeite met de Nederlandse taal. Ze was net naar de basisschool gegaan en kon haar klasgenootjes en juffrouw bijna niet verstaan. Ook kon ze zichzelf niet verstaanbaar maken in het Nederlands, wat erg vervelend voor haar was. Ik kwam elke week een uurtje voorlezen, om haar een beetje te helpen. Vorige week heb ik Zehra haar diploma mogen geven en wat was ze trots! En vooral: wat was ik trots! Het is gek om terug te kijken op deze 20 weken, en te bedenken hoe snel het eigenlijk is gegaan. In het begin waren 'ja' en 'nee' de enige woorden die ze tegen me zei. Zinnen maken gingen bijna niet, en ze wist niet hoe ze me dingen kon vertellen.. Nu kletst ze me de oren van mijn kop over wat ze gedaan heeft op school die dag en legt ze me precies uit waarom ik de grote zus ben en dat ik de poppen op tijd eten moet geven. Tja.. nu is het weer aan haar moeder om deze spraakwaterval aan te horen!" Wil je ook (digitaal) voorlezen? We zoeken mensen die digitaal willen voorlezen! Meld je hier aan: meer weten en Aanmelden Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal